Savaştaki çocuklar.Balonlarımızı uçurdular.
Uçurtmalarımızı vurdular.
.Bir düğmeye basıp bombalar yağdırdılar üstümüze.
Bir kobay gibi üzerimizde denediler.
Sormadılar hayalleriniz ne diye ülkemizden sürdüler.
Yalın ayak barut kokuları içinde koşarcasına, uzaklaştık aç ve susuz.
Yurdumuzu terk ettik anılarımızı bıraktık.
.Başka yurtlara yelken açtık.
Bazımız denizlerde boğulduk.
Bazımız da balık gibi sahile vurdu,. cansız bedenimiz.
Oysa biz kağıttan uçaklar yapar uçururduk .
İzlerdik çocuk bedenimizle uçurtmayı.
.Bir düğmeye basıp yakıp yıktılar.
Savaş oyunu zannederdik bilmezdik savaşı.
Onların petrol ve toprak kavgasını, asıl maskelerini göremedik.
Anlayamadık çocuk aklımızla.
.Bizler çocukları çocuk öldükten sonra çocuk olduğunu anladığımız.insanlarız.
insanlığın olmadığı dünyada yaşayan. yazan seyhan dural 3*9*2015
