Hayat ön provası yapılmamış bir tiyatro gösterisidir sanki.Perdelerini açar başlarsın yaşamaya, Bazen yoksulluğunu oynarsın.yoksul olarak yapmak isteyip de yapamadıklarını
Bazen çaresizliğini.bazen imkansızlıktan okumak isteyip de okuyamadığın okulunu oynarsın.
Sahnede doktor olursun, öğretmen olursun.
Bazende yaşayamadığın geçmişi, güzellikleri, umutları oynarsın.
Bazen acılarını, kederlerini, oynarsın gözyaşı dökersin..aslında gerçekdir oynadığın fakat kimse bilmez
Bazende sevinçlerini,.mutluluklarını, oynar gülersin.
Bazende çocuk olursun sahnede.
Çocukluğunda yaşayamadığın geçmişini oynarsın, Sahnede bazende tertemiz doğada yeşillikler içinde bir hayat hayal edersin, kirlenmemiş bir doğa doğası bozulmamış bir dünya.
Bazende çevre baskısını oynarsın el alem ne der diyerek kendine
Duvarları yüksek bir hapishane ördüğün hayatını oynarsın
Bazen tek kişilik bir oyundur oynadığın sahnede bazen 3 ve 4 kişilik bir oyundur.
Sahnede bu alkışı olmayan sahnede perdesi kapanmadan ışıkları sönmeden.
Düşünmeye zaman ayır.çünkü başarının anahtarı odur.
Yaşamaya zaman ayır, çünkü ömür bunun için.
İyiliğe zaman ayır çünkü insan olmanın sırrı budur..
Belkide hayatta hiçbir şeyi der etmemeli..Yazan Seyhan dural 20*11*2015
