ağaç ve insan

İnsan bir ağaca benzer bazen çiçek açar, meyve verir.
Bazen sararır, bazen solar, bazen de rüzgarda döker yapraklarını.

Ağaç dalındayken bilmezmiş yaprağın kıymetini.
Düşünce anlarmış onu ne kadar sevdiğini.
Ağaç ne kadar değerliyse, bir ülkede toprağa can veriyorsa

Mesela Dede Korkut, hikayelerinde nasıl ağaçtan sevgiyle bahsederse..

İnsanda böyledir, ağaç gibidir. Bazen dalları kırılır, bazen yapraklarını döker...
Bazen eşi, sevdiği olur; bazen anası babası olur.
Ağaç gibi dalındayken kıymetini bilmez..

Bazen de çiçek verir.
Biz de  hayatta çiçekleri  değil de, yaşarken hep başkasının dikenlerini görürüz..

Kendi dikenlerimizi asla görmeyiz, sorgulamayız...
Hep nedense başkalarında hata ararız.

Kendi hatalarımızı görsek hayatta bu kadar yorulup incinmeyiz.
Hayatta bazen düşüp bazen kalkarız.
Bazen tökezleriz,
Ama hep çınar ağacı gibi dimdik ayakta kalırız.

 Bazen de sararır solarız, bazen rüzgarda savruluruz...
 Bazen hayat seni öyle bir duruma getirir ki...
 Kendinle savaşırken nefret ettiklerinle selamlaşırsın

İnsan önemlidir hayatta, Nazım Hikmet'in dediği gibi;
Bir ağaç gibi tek ve hür

Bir orman gibi kardeşçesine...yazan seyhan duaral 27*7*2015