Yeri geldi aldatıldım, yeri geldi yıprandım. Üzüldüm de insanlar bencil olunca
Belki benim de hatalarım oldu, fakat asla dürüstlüğümden taviz vermedim...
Hayatta tek prensibim oldu: Sen yolundan dosdoğru yürü, peşinden gelmeyenler utansın.
Değişme de hiç kimse için, seni olduğun gibi sevmeyenler utansın.
Bırak kıymetini bilmeyenler utansın.
Veremeyeceğim hiç bir hesabım da yok. Çok şükür...
Evlatlarıma ben de bildiğim doğrularımı öğrettim.
Belki hayatta onlar da üzülür, belki yıpranır.
Fakat yıkılmazlar en azından, vicdanlarının pusulası doğruyu tutar.
Bazen de yalanlarla kazanırsın - belki- ama aslında kazandığını zannedersin.
Fakat doğrularımla kaybetmeyi de yeğlerim
İnsanlar tanıdım, çokça. Yalan söyleyip bocaladılar.
Çünkü yalan yalanı doğururmuş...
Benim hatam, insanları kendim gibi dürüst sanmam belki.
"Neysen o ol" dendi bana, çocukluğumda. Gördüğüm her yüzü gerçek bildim ben...
İnsanları insan olarak sevdim, hata aramadım.
Bir gün dedim ki "Tüm öğrendiklerim yalan. Ben de onlar gibi olup, kendimi inkar edeceğim.
Ya da doğru bildiğim yolda yürüyüp yoluma devam edeceğim"
Karar verdim kesinlikle: Babamın bana öğrettiği gibi yapmaya karar verdim:Sen doğru ol eğri belasını bulur...
İnsanın vicdanı pusula gibidir.
Doğru tutarsan kaybolmazsın.
Er geç doğru yola bulursun...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder